 |
Και ο θάνατος από μακριά τους φώναξε: «Άσυλο για εσάς δεν υπάρχει, Όσκαρ και Βαλέρια». |
Δεν ξέρω τι λες εσύ.
Εγώ μόλις είδα αυτή τη φωτογραφία τρόμαξα... Νόμιζα πως βλέπω εφιάλτη - θρίλερ - ξυπνητό ονειρεφιάλτη...
Κι ύστερα άρχισα να καταλαβαίνω, αφού διάβασα το κείμενο παρακάτω...
Έ ΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΚΆΤΩ...
ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ
www.pirixios.gr
ker@ilidis
-------------------------
Σφιχταγκαλιασμένοι, ξεκίνησαν να κολυμπούν.
Το άσυλο να βρουν. Ο Όσκαρ κι η Βαλέρια.
Η Βαλέρια, 23 μηνών, ανεβασμένη στην πλάτη του πατέρα. Κι έφτασαν στην όχθη ο Όσκαρ κι η Βαλέρια κι ο Όσκαρ άφησε εκεί για λίγο τη Βαλέρια για να ξαναγυρίσει να πάρει τη μάνα της, μα η Βαλέρια έπεσε ξανά στον ποταμό να πάει με τον Όσκαρ.
Κι ο Όσκαρ προσπάθησε να σώσει τη μικρή του τη Βαλέρια που κολύμπι δεν ήξερε κι ο Όσκαρ κι η Βαλέρια παρασύρθηκαν από το ρεύμα του ποταμού.
Και ο θάνατος από μακριά τους φώναξε: «Άσυλο για εσάς δεν υπάρχει, Όσκαρ και Βαλέρια».
Κι έτσι η Βαλέρια έβαλε το χεράκι της πάνω στον ώμο του Όσκαρ κι αποκοιμήθηκε. Για πάντα. Το ίδιο κι ο Όσκαρ.
Ο Όσκαρ κι η κόρη του Βαλέρια δεν τα κατάφεραν. Πνίγηκαν στον ποταμό. Στον ποταμό Ρίο Γκράντε, στα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ. Έψαχναν το άσυλο.
Ο Όσκαρ κι η Βαλέρια κείτονται νεκροί αγκαλιασμένοι στις όχθες του ποταμού.
Η Βαλέρια πνιγμένη ίδια Αλάν….
(Φωτογραφία του Όσκαρ Μαρτίνεζ και της κόρης του Βαλέρια από τη σελίδα El Pais)
Γιάννα Κουκά (fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου