Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ...ΘΕΟΥ

...το ζουμί τους, δεν κάνει ...μισό Στέλιο!!!

Οι γονείς του, νανούρισαν τον Στέλιο με το εφιαλτικό παραμύθι της Μικρασιατικής Καταστροφής...

Πως αυτός ο γίγαντας του τραγουδιού, να μην γινόταν θρύλος για τον ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

Κι όταν αυτά τα...

Κι όταν αυτά τα λόγια, βγαίνουν από έναν μεγάλο Έλληνα σαν τον ΠΥΘΑΓΟΡΑ, όλοι εμείς, δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε και σε αυτόν που τα λέει μα και εκείνον για τον οποίον ελέχθησαν...

Ά, ρε Στελάρα...

Φωνάρα...

Ποντιάρα...

Ευτυχώς μας άφησες κληρονομιά τη φωνάρα σου στα τραγούδια μας!!!

ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ

www.pirixios.gr

ker@ilidis

ΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ Ο ΜΕΓΑΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ....

Ένα σούρωπο του 1966 - αν θυμάμαι καλά - συνάντησα στην οδό Πειραιώς τον ακριβό άνθρωπο και συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι. Με αφορμή μία προσωπική ιστορία του Καζαντζίδη, ο Μάνος μου είπε με τη γνωστή ηρεμία και σιγουριά που χαρακτηρίζουν το λόγο του "Για να γεννηθεί ένας καινούργιος Καζαντζίδης θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον δύο αιώνες". Τυχερή λοιπόν η γενιά μας που έζησε στην εποχή του Μεγάλου του Λαϊκού τραγουδιού, που χάρηκε το φαινόμενο Καζαντζίδης!

Ο Καζαντζίδης γεννήθηκε σε μία γειτονιά της Αθήνας με λίγο ήλιο και πολλά βάσανα, με πολλά βάσανα, με πολλή φτώχεια και μεγάλα προβλήματα, με παράγκες και σκληρό αγώνα για το ψωμί. Μία γειτονιά που έσερνε πίσω της το παράπονο και την καταδίκη του ξεριζωμού.

Οι γονείς του - πρόσφυγες και αυτοί - από τον μαρτυρικό Πόντο, νανούρισαν το Στέλιο με το εφιαλτικό παραμύθι της καταστροφής. Αυτές είναι οι καταβολές του Στέλιου Καζαντζίδη κι αργότερα - μικρό παιδί - ο αγώνας του ορφανού για επιβίωση. Ο Καζαντζίδης όμως είχε τη σφραγίδα του θεού: μία φωνή έντονη σαν δράμα του Λαού που τον γέννησε, σταθερή σαν την απόφαση των ξεριζωμένων για ζωή, πολυκύμαντη σαν την ιστορία της φυλής μας και τραγική σαν τη μοίρα της φτωχολογιάς που το υιοθέτησε για να την εκφράσει. Και ο λαϊκός αυτός βάρδος στάθηκε άξιος. Δεν ξέχασε την καταγωγή του, ούτε πρόδωσε την αποστολή του. Με τα βιώματα της Νέας Ιωνίας και τις εμπειρίες του συγκλόνισε την εποχή μας και έγινε σχολή. Κατάσταση και καμάρι αυτού του λαού που τον αποκαλεί με περηφάνια ο Στέλιος μας, ο Στελάρας, ο φίλος, ο καρντάσης, ο δικός μας. Και είναι δικός μας γιατί τραγουδάει τα βάσανα μας, την απογοήτευση, την αδικία, την ελπίδα, την προσδοκία.

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

ΠΗΓΗ