Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

ΚΟΥΚΟΔΗΜΟΣ - ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΟΜΩΣ "ΠΑΟΚΤΖΗΣ" ΚΑΙ ...ΔΗΜΑΡΧΟΣ, ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ"

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ - ΑΚΡΙΒΩΣ
Γιώργος Ρουσσάκης
ΤΑ ΝΕΑ (3 Ιουλίου 1999) 
Στο ερώτημα πώς μπορεί ένας νεαρός από ταλαντούχος τερματοφύλακας στην
ποδοσφαιρική ομάδα του Πιερικού να εξελιχθεί σε κορυφαίο Έλληνα αθλητή στίβου για αρκετά χρόνια και... θεματοφύλακα της «ιερής» προσπάθειας παραμονής στη
Σούπερ Λίγκα της Ευρώπης, απάντηση δίνει η μεγάλη καριέρα του Κώστα Κουκοδήμου.
Στατιστικά βέβαια η επίδοση 7.84 στο μήκος δεν λέει σήμερα πολλά πράγματα,
όμως αυτό που έκανε ο τραυματίας και χωρίς αγώνες Κουκοδήμος στο Παρίσι,
δίνοντας 5 υπερπολύτιμους βαθμούς στην ελληνική ομάδα ­ η οποία και με έναν
λιγότερο έβγαινε από τη Σούπερ Λίγκα ­, είναι μια ακόμη επιβεβαίωση της
μεγάλης κλάσης του αθλητή.
Ο Κουκοδήμος κλήθηκε από τον εθνικό προπονητή στίβου Οδυσσέα Παπατώλη να καλύψει το κενό φορμαρισμένου ή έμπειρου άλτη στο μήκος και εξηγεί το πώς αγωνίστηκε:
«Τα δάκτυλα στο μετατάρσιο του δεξιού ποδιού είχαν ανοίξει από υπερκόπωση σηκώνοντας βάρη. Ξεκίνησα θεραπευτική αγωγή με τον γιατρό Νίκο Μαλλιαρόπουλο και ύστερα από δυόμισι μήνες άρχισα προετοιμασία. Όμως, η τάση να φοβάμαι το δεξί πόδι μού δημιούργησε πρόβλημα στον τετρακέφαλο του αριστερού, το οποίο ακόμα δεν έχω ξεπεράσει. Έπρεπε όμως να αγωνισθώ και έκανα τέσσερις ενέσεις».
Το πρόβλημα παραμένει, αλλά ο Κουκοδήμος είναι αισιόδοξος για τη συνέχεια της περιόδου και μιλάει για μεγάλους στόχους:
«Με έχουν πει υπεραισιόδοξο, αλλά ελπίζω ότι θα είμαι εντάξει στα "Βενιζέλεια"
στις 28 Ιουλίου και έτοιμος στη Σεβίλλη να διεκδικήσω θέση στον τελικό και
γιατί όχι κάτι περισσότερο».
Αρκεί να είμαι καλά
Το χαρακτηριστικό ψαλίδι της υψηλής τεχνικής, που έχει βοηθήσει πολύ τον Κώστα Κουκοδήμο να μετατραπεί από «μικρός» (επάνω) σε μεγάλος άλτης του μήκους
Στο εύλογο ερώτημα αν μπορεί σήμερα ύστερα από τόσα προβλήματα τραυματισμού να
πραγματοποιήσει επιδόσεις όπως το 8.36 που σημείωσε στις 5 Ιουνίου 1994 στα
Χανιά, ο Κώστας Κουκοδήμος είναι κατηγορηματικός: «Είμαι βελτιωμένος από τότε
σε πολλούς τομείς όπως η δύναμη, η τεχνική, η εμπειρία και τέτοιες επιδόσεις
τις έχω στα πόδια μου. Αρκεί βέβαια να είμαι καλά»!
Εντούτοις, στα 30 του χρόνια βλέπει μακρινό το 2004 και αποκαλύπτει: «Δεν
πρόκειται να φτάσω εκεί. Υπάρχει για μένα μια ακόμη Ολυμπιάδα, στο Σίδνεϊ,
αλλά θα σταματήσω το 2002 επειδή έχω δώσει υπόσχεση σε κάποιους που με αγαπάνε».
Στην υπενθύμιση ότι η Αυστραλία είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκε, το πρόσωπό
του φωτίζεται: «Μπορώ να πω ότι είναι μια Ολυμπιάδα που θα γίνει σε δικό μου
τόπο. Έστω και με μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα, η Αυστραλία είναι για μένα
δεύτερη πατρίδα. Επί πλέον έχω εκεί όλο μου το σόι και τον αδελφό μου. Όμως,
νιώθω άτυχος που δεν πήρε η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 και πιστεύω
ότι κάτι μου χρωστάει ο Θεός και θα μου το δώσει στο Σίδνεϊ»!
Με εντυπωσιακές επιδόσεις από 1988 έως 1994, που τον κατέταξαν στους
κορυφαίους του αγωνίσματος στην Ευρώπη και στον κόσμο (μετά τους Αμερικανούς
Λιούις, Πάουελ), 6ος στην Ολυμπιάδα '92, χάλκινο ευρωπαϊκό μετάλλιο στο
Ελσίνκι το 1994, 6ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα '95 στο Γκέτεμποργκ, ασημένιο
μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού '94, ο Κουκοδήμος ήταν εκείνος που
κράτησε ζωντανή τη φλόγα του μισοσβισμένου ελληνικού στίβου σε δύσκολες εποχές
και ασφαλώς αξίζει θέση στους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών.

Πάντως και ο ίδιος συμφωνεί ότι παρ' όλα αυτά, μεγαλύτερο έναυσμα της
αναγέννησης του ελληνικού στίβου υπήρξε το τής Πατουλίδου τρόπαιον: «Το
απίστευτο κατόρθωμα της Βούλας ήταν αυτό που άλλαξε τη νοοτροπία των Ελλήνων
αθλητών. Και είναι λογικό, αφού αυτό που μένει περισσότερο από οποιαδήποτε
προσπάθεια είναι η μεγάλη επιτυχία».


Ατυχίες και λάθη

Στην εντύπωση που είναι ριζωμένη σε ειδικούς και φίλους του στίβου ότι
μπορούσε να έχει φτάσει ακόμη ψηλότερα, ο Κουκοδήμος ξεφυλλίζοντας τις σελίδες
τής κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητης ιστορίας του στον στίβο μένει στις ατυχίες
και σε δύο μεγάλα τεχνικά λάθη για τα οποία δεν αποδίδει την παραμικρή αιχμή
στους προπονητές του:

«Δεν νομίζω ότι μου λείπει κάτι που έχουν άλλοι αθλητές με μεγαλύτερες
περγαμηνές. Είχα πολλές ατυχίες αφού έχασα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις ή
πρόκριση στον τελικό για ελάχιστα εκατοστά. Όμως μου έκανε μεγάλη ζημιά η
διετία 1989-91, στην οποία από την υπέρχρηση προπόνησης χειμώνα-καλοκαίρι
κουράστηκα πολύ και βρέθηκα στους Ολυμπιακούς σε όχι άριστη φόρμα, αλλά και
ένας κακός υπολογισμός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του '94 στο Ελσίνκι.
Αποφασίσαμε με τον προπονητή μου να πάμε ένα μήνα νωρίτερα στη Σουηδία για
εγκλιματισμό. Δεν υπήρχε νύκτα, ενώ από τους 35 βαθμούς της Ελλάδας βρέθηκα
στους 10 και με το κρύο βγήκα από τον ρυθμό. Το διαπιστώσαμε με τον προπονητή
μου στο μίτινγκ του Όσλο που είχα τρία άκυρα και γυρίσαμε στην Ελλάδα, αλλά
ήταν αργά. Θεωρώ λοιπόν επιτυχία το χάλκινο που κατέκτησα με ένα μόνο άλμα».

Αλήθεια, αυτά τα πολλά άκυρα εκείνης της εποχής έγιναν αφορμή για κριτικές
σχετικά με την τεχνική του Κώστα Κουκοδήμου, αλλά απάντηση υπάρχει: «Τότε
έκανα και 8.70 στις προπονήσεις, αλλά κάποιοι τραυματισμοί με έκαναν να
φοβάμαι το δυνατό πάτημα στη βαλβίδα και να δίνω την εντύπωση ότι δεν ήξερα να
βρω σημάδι. Επιπλέον, είναι λογικό όταν κυνηγάς το μεγάλο άλμα να ρισκάρεις
και να μη σου βγαίνει».

Ο ΠΑΟΚ στον οποίο μεταγράφηκε ο Κουκοδήμος εδώ και τρία χρόνια από τον Αρχέλαο Κατερίνης είναι μέσα στην καρδιά του και όχι μόνο λόγω στίβου: «Ο πατέρας μου
με πήγαινε από μικρό με κάθε ευκαιρία στην Τούμπα και παρακολουθούσαμε αγώνες.
Όμως στον στίβο δεν τα πηγαίναμε καλά, μέχρι που ήλθε στα πράγματα ο κ.
Κατσαρής και απέκτησε πλέον το τμήμα ανθρώπινο πρόσωπο. Όμως ΠΑΟΚτζής θα είμαι ό,τι και αν γίνει».


Έδειξε από μικρός το μεγάλο ταλέντο του

Ο Κώστας Κουκοδήμος έχει αποδείξει με την πορεία του στον στίβο ότι ξέρει να σέβεται και να εκτιμά τους προπονητές και να μην τους αλλάζει εύκολα όπως άλλοι πρωταθλητές.
Ξεκίνησε τον στίβο το 1983 στην Κατερίνη με τον Τάκη Παρασκευόπουλο. Όμως
ένιωθε ακόμη δεμένος με το ποδόσφαιρο, στο οποίο τον ωθούσε ο πατέρας του, και
την ίδια σεζόν βρέθηκε να υπερασπίζει την εστία του Πιερικού στο εφηβικό
πρωτάθλημα που διεξαγόταν πριν από τους αγώνες της Α' Εθνικής!
Του άρεσε πολύ να συνεχίσει ­ με όνειρα για καριέρα στον ΠΑΟΚ! ­ αλλά όταν
ήλθε ο Τάκης Παρασκευόπουλος και του ζήτησε να αγωνισθεί στο πανελλήνιο
πρωτάθλημα παίδων και κορασίδων της Δράμας και πήρε την 1η θέση στο μήκος με
6.79, άλλαξε γνώμη.
Αφοσιώθηκε στον στίβο και έκανε για πρώτη φορά πανελλήνιο ρεκόρ παίδων το
1985 με 7.26. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων το 1986 στην Αθήνα σε ηλικία
μόλις 17 ετών κατετάγη 7ος με 7.41, ενώ την ίδια χρονιά είχε επίδοση 7.67.
Λίγο αργότερα, το 1989, ήλθε στη Θεσσαλονίκη και γυμνάστηκε με τον μεγάλο
δάσκαλο του στίβου Κώστα Χειμωνίδη μέχρι την Ολυμπιάδα '92. Από τότε μέχρι
σήμερα ­ με μια διακοπή τεσσάρων μηνών, το 1996 που πέθανε ο πατέρας του και
έμεινε στην Κατερίνη και γυμνάστηκε με τον Γιάννη Παπαργυρίου ­ έχει προπονητή
τον Αστέριο Τσιφτσόγλου.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Η κόρη μου θα γίνει η πρώτη άλτρια που θα περάσει τα 8 μέτρα
Ο ΣΤΙΒΟΣ είναι ένα μεγάλο κομμάτι στη ζωή του Κώστα Κουκοδήμου, αλλά ένα άλλο επίσης μεγάλο είναι η οικογένειά του, καθώς και οι δουλειές του.
Η οικογένεια είναι για τον πρωταθλητή ό,τι πιο πολύτιμο. Μιλάει, πρώτα πρώτα,
με ενθουσιασμό για την κόρη του που είναι πέντε μηνών και θα τη βαπτίσει τον
Σεπτέμβριο στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης: «Είναι πανύψηλη, όμορφη, θα την
ονομάσουμε Αθανασία και είμαι σίγουρος, και να γραφεί, ότι θα γίνει
πρωταθλήτρια μήκους και θα είναι πρώτη γυναίκα που θα κάνει άλμα πάνω από τα 8 μέτρα»!
Ο Κουκοδήμος γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1969 στη Μελβούρνη και ήλθε με τους
γονείς του στην Ελλάδα, στην Κατερίνη, σε ηλικία πέντε ετών. Το πρόσωπό του
συννεφιάζει όταν θυμάται τον θάνατο του πατέρα του: «Του είχα τρομερή αδυναμία
όπως έχω και στη μητέρα μου. Η απώλειά του ήταν η χειρότερη στιγμή στη ζωή
μου. Τέσσερις μήνες έμεινα στην Κατερίνη, προσπαθώντας να ξαναβρώ την όρεξη
για δράση».
Αγαπά ιδιαίτερα ο πρωταθλητής και τη γυναίκα του, τη Λιάνα, τα αδέλφια του,
τον Δημήτρη που προτίμησε να γυρίσει και να μείνει μόνιμα στο Σίδνεϊ και τις
δύο αδελφές του, την Καίτη και τη Σούλα.
Όσον αφορά τις δουλειές του, ο Κουκοδήμος δείχνει ικανοποιημένος που
ασχολήθηκε με επιχειρήσεις και τονίζει: «Έχω αυτή τη στιγμή τέσσερις
επιχειρήσεις που όλες πάνε καλά και νιώθω σιγουριά για το επαγγελματικό μου
μέλλον. Τις έχω βέβαια εγκαταλείψει τα τελευταία δύο χρόνια, αφού λείπω συχνά
για αγώνες ή για θεραπείες, αλλά είναι σε καλά χέρια δικών μου και έμπιστων ανθρώπων».
Όσο για το αν ο αθλητισμός είναι σήμερα... μπίζνες, ο Κουκοδήμος έχει
τεκμηριωμένη άποψη: «Φαίνεται να είναι έτσι σε μεγάλο βαθμό, καθώς το
οικονομικό είναι ισχυρό κίνητρο για πρωταθλητισμό. Όμως, αν δεν το έχεις μέσα
σου, ένα άθλημα όπως τον στίβο και δεν το έχεις τρόπο ζωής, δεν γίνεται να
φθάσεις να κερδίζεις πολλά χρήματα ούτε να αντέξεις να το βλέπεις ως επάγγελμα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: